Drukverslaafd...

Vandaag precies 30 dagen geleden stopte abrupt mijn haastige bestaan. Weliswaar gepland, want ik had nog vier weken vanaf het moment dat ik hoorde dat mijn binnenkant gereconstrueerd zou worden middels een grote operatie. Die vier weken gingen op z'n Judiths, zoals ik dat noem. Er werd een lange to-do-list gemaakt met alle mogelijke klusjes die nog gedaan moesten worden voordat ik naar het ziekenhuis zou gaan. Van ramen zemen tot stofzuigerzakken vervangen. Van kasten opruimen tot voorraad inslaan. Van boeken en tijdschriften halen tot medicijnen voor de kinderen regelen. Ieder plekje in huis moest schoongemaakt zijn, want na de operatie zou ik het allemaal twee maanden uit handen moeten geven. Ik maakte afspraken met mijn cliënten die ik soms maar met moeite los kon laten, wetend dat ze midden in een proces zitten waarbij ze wel wat steun kunnen gebruiken.
Ik had het druk. Heel druk.

Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik het niet alleen die vier weken heel druk had. Eigenlijk doe ik al jaren mee aan de trend die we met name in ons rijke westen zien: een haastig, druk leven. Een leven geleid door afspraken in de agenda, overvolle planningen, deadlines, dubbele afspraken, schijnbaar onbelangrijke dingen afraffelen, achterstallige klusjes uitstellen, steeds het gevoel hebben dat je net niet helemaal klaar bent, leven op stress en adrenaline. Geen tijd genoeg... of zoals Brené Brown het in haar boek zo treffend noemt: Drukverslaafd...

Een tijdje geleden had ik een gesprek met iemand in mijn praktijk die absoluut niet drukverslaafd was... bijna het tegenovergestelde van mij. Ik hoorde hoe zij haar dagen beschreef, wat ze deed en niet deed. Hoe ze genoot van de dagelijkse dingen die voor mij meestal als "o shit, dat moet ook nog gebeuren" worden afgeraffeld. Al luisterend legde ik mijn eigen, drukke leven ernaast en ik merkte dat haar verhaal iets vredigs had, en mijn leven vooral onrust.
Maar daarentegen hadden al die drukke, altijd bezig zijnde mensen, deze vrouw een soort schuldgevoel gegeven: "Ik doe niet genoeg... ik werk niet buitenshuis... etc." Wat choquerend eigenlijk... blijkbaar hebben we met elkaar een norm gemaakt: Je hoort er bij, je bent waardevol, je betekent iets, als je het druk hebt!

De afgelopen 30 dagen ben ik cold turkey afgekickt van drukverslaafd zijn. De eerste dagen gingen goed, onder invloed van een paar uur narcose, een flinke hoeveelheid morfine en een lijf dat alleen maar pijnsignalen uitzond. Maar toen begon het gevecht met mezelf. Toch even de was in de droger stoppen? Die Playmobil die rondslingert kan ik toch best oprapen? Hoezo kan ik niet even een nieuwe fles cola uit de kast pakken? Twee weken rustig aan doen is toch lang genoeg? Dan kan ik best wel een stukje avondvierdaagse meelopen...
Ik werd meteen terug op mijn plek gezet door mijn lichaam. De pijn kwam terug. Ik kreeg er een ontsteking bovenop, werd weer in het ziekenhuis opgenomen. Natuurlijk roep ik heel hard dat dat iedereen kan overkomen, en dat dit gewoon vette pech was. Maar als ik eerlijk ben, moet ik gewoon toegeven dat ik te hard van stapel ben gelopen.

Waarom eigenlijk? Wat wil ik bewijzen? Voor wie wil ik zo snel mogelijk weer aan de slag?
Heb jij het je wel eens afgevraagd waarom je het eigenlijk altijd maar druk moet hebben? Kun je geen nee zeggen? Leef je om aan andermans verwachtingen te voldoen? Vergroot haast de kwaliteit van je leven of je geluk? Ben je een meer tevreden mens als je altijd maar bezig bent? Geniet je eigenlijk wel van het leven? Hoe kijk jij terug op je dag als je 's avonds naar bed gaat? Of ga je slapen met in je achterhoofd alweer het drukke programma voor morgen?

Deze week lijken de afkickverschijnselen van mijn drukverslaving wat voorbij te zijn en ervaar ik een rust van binnen die ik nog niet eerder had. Ik ben de hele week pijnvrij, maar heb helemaal niet het gevoel dat ik van alles moet. Mijn huis is schoongemaakt door twee lieve dames. Mijn strijk is gedaan door een vriendin. Er is voor ons gekookt. Ik heb de dagen heerlijk doorgebracht. Gelezen, wat administratieve klusjes gedaan, muziek geluisterd, geslapen, heel voorzichtig weer een stukje gefietst, genoten van het zonnetje, een kaartje gestuurd, wat berichtjes gestuurd naar mensen die dat wel kunnen gebruiken, nagedacht over mijn toekomst, een nieuwe opleiding gekozen, stil geweest, gebeden en bijbel gelezen.
Vanuit die rust heb ik nu zin om volgende week weer aan het werk te gaan. Maar wel met aanpassingen in mijn agenda! Ik dacht aan een verhaal dat Jan Pool vertelde, vorig jaar op de bijbelschool. Hij vertelde dat hij echt geen "nee" kon zeggen als mensen wat aan hem vroegen. Het ging ten koste van zijn vrouw en kinderen, want als anderen wat vroegen dan ging dat voor alles. Tot op de dag dat zijn vrouw tegen hem zei: Jij kunt heel goed nee zeggen! Want iedere keer als je "ja" zegt tegen iemand anders, zeg je "nee" tegen mij!

Waar zeg jij "nee" tegen als je "ja" zegt tegen weer een afspraak, een verplichting, overwerk of misschien wel een taak in de kerk?
Hoe zit het met jouw drukverslaving? Wat levert het je op, of misschien een betere vraag: wat mis je daardoor?

Drukverslaving? Ik reken er mee af! "Ik concentreer me op het genieten..." is een van mijn favoriete spreuken, afgeleid van wat Prediker ons in zijn boek al voorhoudt:

Daarom, zo heb ik vastgesteld, is het maar het best voor een mens dat hij vreugde put uit alles wat hij onderneemt... (Pred. 3:22)
Het is daarom goed en weldadig voor een mens
wanneer hij zich aan eten en drinken te goed doet, en geniet van alles wat hij heeft verworven... dat is een geschenk van God (uit Pred. 5)
Het is beter te genieten van iets tastbaars dan te grijpen naar iets onbereikbaars. (Pred. 6:9)
Dus eet je brood met vreugde, drink met een vrolijk hart je wijn. God ziet alles wat je doet allang met welbehagen aan. Draag altijd vrolijke kleren, kies een feestelijke geur, Geniet van het leven met de vrouw die je bemint. Geniet op alle dagen van je leven, die God je heeft gegeven. Doe wat je hand te doen vindt. Doe het met volle inzet...! (Pred. 9:7-10)

Ik daag je uit... neem midden in je overvolle agenda eens een uurtje om jouw drukverslaving onder de loep te nemen en besluit om meer te gaan genieten!!!