Als één lid lijdt...

"Als één lid lijdt, lijden alle leden mede..." Bewogen klinken deze woorden uit de mond van de drummer van het aanbiddingsteam deze ochtend. Op het podium staat vandaag een niet compleet team. Het keyboard is onbemand. De toetsenist, Richard, is thuis bij zijn vrouw Marije en hun kinderen.
Afgelopen vrijdag is Levi geboren. Levi, over wie ik al eerder schreef, die door de anencefalie die bij hem was vastgesteld niet buiten de baarmoeder zou kunnen leven. Bijzondere en intense maanden liggen zijn voorbij gegaan en vorige week zondag kwamen we als kring, moedergroep, muziekteam en gemeente bij elkaar om samen met Marije en Richard te bidden voor de komende week, voor de bevalling, voor Marije, voor Levi, voor Richard en natuurlijk ook voor hun kinderen Eva & Boaz. Een emotionele avond, een avond van verlangen, van hoop, van troost en samenzijn.
Vrijdagmiddag kwam het bericht dat Levi geboren was en dat hij leefde!
33 uur mochten Marije en Richard hem koesteren als hun zoon, hem vasthouden, knuffelen, hem voelen en hem al hun liefde geven. Toen moesten ze hem loslaten en ging Levi naar huis, naar zijn hemelse Vader.

Vandaag in de kerk delen we met elkaar het nieuws. Zien we prachtige foto's van het gezin, van Levi. Bidden we voor hen, spreken we uit hoe verdrietig het is, maar ook wat een troost het is te weten dat Levi echt thuis is waar hij geen pijn of lijden zal kennen. Er is verdriet, er wordt gehuild en dat mag.
Als één lid lijdt, lijden alle leden mede... het is voelbaar. We geven elkaar een hand en zingen de woorden uit psalm 133. Ik hou nooit zo van het kleffe gedoe, maar vandaag is het goed. Even voelen dat je niet alleen bent, verbonden zijn met elkaar, met Richard en Marije, maar vooral met God die alles, ja echt alles, in Zijn handen heeft!
Hij heeft niet even de andere kant op gekeken toen Levi's prille bestaan begon. Hij heeft geen moment van paniek gekend toen Hij zag dat Levi's hersentjes niet gingen groeien. Hij hoefde Zich niet te verontschuldigen bij Marije en Richard omdat Hij een weeffout maakte. Hij kijkt veel verder dan de negen maanden die achter ons liggen. Hij was erbij, Hij is erbij en Hij zal erbij zijn.
Vanuit ons perspectief kunnen er vragen en twijfels zijn, maar vanuit Zijn perspectief is Levi's bestaan zinvol, gewenst, gepland en past Levi net zo goed in Gods bestemmingsplan als het leven van iemand die 93 wordt.
Dat neemt het verdriet niet weg, maar het maakt wel dat het geen uitzichtloze, zinloze situatie is.

Ik laat de liederen over me heen komen, luister naar de preek, vier het avondmaal en laat me raken door het prachtige lied dat klinkt als de beker met wijn door de rijen gaat. Ik kende het niet, maar de tekst is zo toepasselijk:


I never said that I would give you silver or gold
Or that you would never feel the fire or shiver in the cold
But I did say you'd never walk thru this world alone
And I did say don't make this world your home

I never said that fear wouldn't find you in the night
Or that loneliness was something you'd never have to fight
But I did say I'd be right there by your side
And I did say I'll always help you fight

'Cause you know I made a promise that I intend to keep
My grace will be sufficient in your time of need
My love will be the anchor that you can hold on to
This is the promise, this is the promise I've made to you

I never said that friends would never turn their backs on you
Or that the world around you wouldn't see you as a fool
But I did say like me you'll surely be despised
And I did say My ways confound the wise

I didn't say you'd never taste the bitter kiss of death
Or have to walk thru chilly Jordan to enter into rest
But I did say I'd be waiting right on the other side
And I did say I'll dry every tear you've cried

'Cause you know I made a promise that I've prepared a place
And someday sooner than you think you'll see me face to face
And you'll sing with the angels and a countless multitude
This is the promise, this is the promise I've made to you

So just keep on walking don't turn to the left or right
And in the midst of darkness let this be your light
That hell can't separate us and you're gonna make it thru
This is the promise, this is the promise I've made to you
Oh, this is the promise, this is the promise I've made to you

De woorden en klanken brengen vrede in mijn hart. God belooft ons niet dat ons niets zal overkomen, maar Hij belooft dat Hij erbij is en ons door alles heen vasthoudt. Zijn liefde en kracht zijn er op momenten dat wij niet verder kunnen. Tot op die dag dat al het lijden, alle ziekte, zelfs de dood niet meer zijn zal. Dat er een weerzien zal zijn met Hem zelf, met allen die ons voorgingen. Vandaag kunnen we niet anders dan stellen dat we in een gebroken wereld leven en dat die gebrokenheid ons ook treft. Nu in het leven van Richard en Marije, morgen misschien bij jou of mij. En dat doet zeer. Dat kost tranen. Tranen die er mogen zijn, emoties die er mogen zijn. Maar als we het licht van Gods liefde op die tranen laten schijnen, zal de regenboog tevoorschijn komen. De boog van hoop en zekerheid dat God trouw is. Dat Hij draagt. Elke dag.
Levi is thuis, een week van afscheid nemen zal volgen. En daarna de leegte, de momenten van diep gemis... maar ook... de herinneringen aan deze bijzondere periode, aan het wonder van een leven van 33 uur.
De dienst is voorbij en samen zingen we het Onze Vader. Vol overgave kan ik het meezingen: Want van U is het koninkrijk, de kracht en de heerlijkheid, tot in eeuwigheid. Amen!  Alles, alles is in Gods handen.
Langzaam fiets ik naar huis. Ik voel de zon op mijn gezicht schijnen. Dankbaar voor het leven, dankbaar voor Levi, stil biddend om kracht, troost en vrede voor Richard, Marije, Eva en Boaz. Dag aan dag zal God hen dragen!