Moeder

Moederdag

Een jaarlijks terugkerende confronterende dag. Moederdag. Een dag met een randje. Een dag waarop mijn buik leeg voelt en mijn leven niet compleet. Een dag waarop ik de pijn voel van de gebrokenheid van onze familie. Een dag waarop ik de enorme leegte en het verdriet besef van de moeders van de kinderen waar wij voor mogen zorgen. Een dag waarop ik me realiseer dat de kinderen die bij ons wonen zich verscheurd moeten voelen. 

 

Niet alleen voor mij is moederdag een pijnlijke dag. Sommigen hebben geen moeder meer, korter of langer geleden overleden. Anderen hebben wel een moeder maar de relatie is verstoord of verbroken. Er zijn er die net als ik nooit moeder zijn geworden. Of die wel moeder mochten worden maar die hun kindje ook weer moesten loslaten omdat het stierf. Er zijn moeders die niet meer voor hun kinderen kunnen of mogen zorgen. Moeders die hun kind moesten afstaan, soms gedwongen door de omstandigheden. 

 

Mama

Ik zocht de betekenis van het woord ‘moeder’ eens op in de Van Dale en las er het volgende: 

 

moe·der (de; v; meervoud: moeders) 

1 vrouw die één of meer kinderen heeft 

2 vrouw die als een moeder zorgt: Moeder Aarde, Moeder Natuur de aarde, de natuur (gezien als moeder) 

3 oorsprong, bron: de angst is de moeder van de nervositeit 

 

Mooi, die betekenissen zo op een rij gezet. Ik herken me wel in de tweede betekenis. Het is wat ik soms zeg als ik spreek over ons gezinshuisouderschap en mensen vragen of de kinderen ons ‘papa en mama’ noemen. Dan leg ik uit dat dat geen verplichting is maar dat kinderen, als ze op jonge leeftijd komen, dat vanzelf gaan zeggen. Het is een titel die hoort bij de rol die je vervult. Iemand die voor de klas staat noem je juf. Iemand die voor je zorgt noem je mama. Dat kan confronterend zijn voor de biologische ouders en daarom hebben wij er altijd voor gekozen om daar in alle openheid met ouders én kinderen over te praten. Er is maar één echte mama, en dat is de moeder bij wie je geboren bent.

 

Ooit was ik met één van de pleegkinderen, toen een jaar of 3 oud, en haar moeder bij de kinderboerderij. Toen het grietje een verzorger van de dieren zag zei ze tegen hem: ‘Kijk eens wie ik heb meegenomen? Mijn echte moeder én mijn nepmoeder!’ Wij, als moeders, keken elkaar trots en blij aan! Moeder, een prachtige titel. 

 

Nalatenschap

De derde betekenis van het woord moeder vind ik eigenlijk nog de mooiste: Oorsprong, bron. Het zet mij stil bij het leven in z’n hele omvang. Ik heb niet het leven mogen (door) geven aan een kindje. Maar dat wil niet zeggen dat mijn leven betekenisloos is. Ik mag de bron zijn van andere dingen die van betekenis zijn. Ik mag anderen hoop geven. Ik mag zorgen voor kinderen die niet thuis kunnen opgroeien. Ik mag schrijven en spreken en zo doorgeven wat ik zelf geleerd heb in dit leven. 

 

Misschien ben je net als ik geen moeder geworden in de eerste betekenis. Maar jouw leven is zeker wel de oorsprong van iets prachtigs! Jij bent van waarde. Als mijn bestaan hier op aarde ophoudt laat ik iets achter. Daar ben ik van overtuigd. Ik investeer in mensenlevens. Door gezinshuisouder te zijn, door therapeut te zijn, door te schrijven, te spreken, door vriendin te zijn... 

 

Bron

Ik ben een bron door er te zijn. Meer is niet nodig. De vraag is wel wat er uit mijn bron voortkomt. Is het helder stromend, fris water, of is het troebel of bitter zelfs? Lang geleden kwam ik tot geloof door de woorden die Jezus ooit heeft uitgesproken: 

 

En op de laatste, de grote dag van het feest, stond Jezus en riep, zeggende: Indien iemand dorst heeft, hij kome tot Mij en drinke! Wie in Mij gelooft, gelijk de Schrift zegt, stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien. (Johannes 7:37-38)

 

Als dat mijn bron is en blijft, zit het wel goed met mijn nalatenschap! Dat is water dat nooit opraakt omdat het komt uit De Bron van het leven. 

 

Een dag met een randje

Moederdag zal niet mijn favoriete dag worden denk ik. En dat hoeft ook niet. Het leven hier op aarde is nu eenmaal gebroken en niet perfect. Daar heb ook ik mee te maken. Het is niet erg om verdriet te voelen of gemis. Het zal altijd een dag zijn met een randje. Het leven is soms pijnlijk, frustrerend, onrechtvaardig of leeg. Daar mag je wat bij voelen. Dat hoef je niet te verstoppen. Je hoeft geen toneel te spelen of over jezelf heen te schreeuwen. Wees mild voor jezelf op dagen die lastig zijn voor jou. Sta stil bij je gemis en de leegte. Kijk terug op je leven en haal herinneringen op als die er zijn. En daarna, kijk je om je heen, naar zoveel goeds om dankbaar voor te zijn. Ook dat is er, en staat naast de pijn. Als je durft, kijk dan ook eens vooruit... wat laat jij na straks? 

 

Jij bent een vrouw, jij bent een moeder! Een bron, een oorsprong, gewoon door er te zijn. En in die zin vind ik dat jij vandaag alle verwennerij van de wereld waard bent op moederdag!