Compassie (Compassion)

Het is net iets over tienen. Ik loop met een verhit gezicht de trap op om de laatste boodschappen in de vriezer op te ruimen. Albert is geweest en dus zijn mijn kasten weer vol eten en drinken. Ik loop te mopperen omdat ik een hekel heb aan boodschappen opruimen en het überhaupt een chaos is in huis. Net als ik op de eerste verdieping de deur van de vriezer open trek gaat de voordeurbel. Damian is vrij vandaag en hij doet de deur open. “Aan de deur wordt niet gekocht!”,  hoor ik hem lachend zeggen.

Ik loop naar beneden en zie daar drie bekende gezichten. Twee negenjarige klasgenootjes van Damian en een zusje van een paar jaar jonger. De één heeft een foto van een donkerbruin jongetje in haar handen in een lijstje van Compassion (een organisatie die zich inzet voor de armste kinderen om hen een kans te geven op een goede toekomst). De ander een soort blik dat eruitziet als een spaarpot en het derde meisje heeft twee mappen met tekeningen in haar handen. “Dag dames!”, begroet ik hen
waarop het jongste meisje met de foto meteen het woord neemt: “Dit is Mozes, hij is ons sponsorkind en hij is vijf jaar. Hij heeft geen ouders meer, o ja, toch nog wel een moeder, maar wij verkopen tekeningen om geld op te halen zodat we hem een cadeau kunnen geven!” Toevallig heb ik juist gisteravond in de webwinkel van Compassion zitten kijken en heb ik gezien dat er een prachtig initiatief is opgezet waarbij je een, kip, een geit, een waterpomp of zelfs een keuken kunt aanschaffen voor een familie die ondersteund wordt door Compassion. Het meisje met de tekeningen neemt het over. “U kunt kiezen: In deze map staan de prijzen bij de tekeningen en in die andere map mag u het zelf weten wat u geeft.”

Ik blader door de tekeningen. Er is er één van 20 cent, 50 cent en één van € 1,50, maar die blijkt al gereserveerd te zijn. Dan de andere map. Ik ken ze wel, want het meisje komt wel eens vaker langs om een tekening te verkopen. Maar dan is het goede doel een snoepje voor haarzelf. Ik kies twee tekeningen uit en stop twee euro in de spaarpot. Ik vraag of ze al veel geld hebben opgehaald. “Ik denk dat we al meer dan twintig euro hebben!”, zegt het jongste meisje. “Dan kunnen we bijna een kip kopen! Maar we gaan voor de geit! Die kost € 35,00!” Ik haal nog even de snoeptrommel en de meiden kiezen wat lekkers en stoppen het meteen in hun mond. “Oh nee... wat doe ik nu...?! Ik zou niet snoepen...”, zegt er één. “Aha, jij doet zeker mee met de vastentijd?”, gok ik. Inderdaad. Nou ach... volgens mij is geld ophalen voor een ander ook vasten, in een puurdere vorm. De dames huppelen naar het volgende adres en ik doe de deur dicht.

Ik ben ontroerd. Zojuist heb ik iets gezien wat ik niet zo vaak tegenkom. Compassie. Volgens het woordenboek betekent dat:  1) Clementie 2) Deernis 3) Deelneming 4) Goedertierenheid 5) Gevoel van medeleven 6) Gevoel van moede zijn 7) Mededogen 8) Mildheid 9) Medelijden 10) Medegevoel 11) Welwillendheid
Maar dit tafereeltje aan mijn deur was meer dan medelijden. Dit was compassie in actie! Belangeloos geld ophalen om een geit voor Mozes te kunnen kopen. Prachtig. Wat een voorbeeld geven deze kinderen! Als ik de woonkamer inloop sta ik even stil bij ons magneetbord. Daar hangt een foto van ons sponsorkind: Abaynesh uit Ethiopië. Ze woont in een pleeggezin (zou het toevallig zijn dat ze aan ons is toevertrouwd?) en is aan één oog blind.  Van de week kregen we nog een brief van haar. Ik kijk haar even aan en bid in stilte om bescherming over haar leven en om mensen die onvoorwaardelijk van haar houden. Binnenkort ben ik jarig. En ik weet wat me te doen staat. Ik zal cadeautjes krijgen, maar ik zal er ook één geven. Ik koop een geit. Van mijn overvloed voor een gezin dat in armoede leeft.

Misschien heeft u geen sponsorkind, of via een andere organisatie dan Compassion. Maar u kunt altijd een cadeau geven aan een familie die dat meer dan nodig heeft. Neem eens een kijkje in de webshop van Compassion: https://www.compassioncadeaus.nl/