dinsdag 25 juli 2017

Vakantie soap (9) Tradities en Trends

Aftellen

Vanaf vandaag tel ik af. Het allermooiste van vakantie is naar huis gaan en dat is nog maar drie nachtjes! Dat betekent dat we er acht nachten op hebben zitten.
Ooit hadden we drie weken vakantie geboekt en waren we na drie dagen weer thuis. Het was niet te doen. De kinderen ontspoorden volledig en dat we drie weken betaald hadden kon me echt helemaal niets schelen. 
 
De volgende poging was twee weken. Op het Beloofde Land, een aantal jaar geleden alweer. Ik was er na één week al wel klaar mee, vooral omdat ik gék werd van de veel te kleine stacaravan, het hele gezin hoofdluis had en omdat we aan het eind van de eerste week een sterfgeval op de camping hadden wat erg aangrijpend was. Uiteindelijk hielden we het op één dag na vol. 
 
Daarna vonden we de ideale vakantieperiode voor ons en de kinderen: Een week en een midweek, of een week en een weekend. Zo’n 11 nachten is perfect voor ons. Dus die houden we er nu al een paar jaar in. 
 

Tradities

Wij zijn nogal van de structuur en daarmee samen hangen een aantal tradities. De kinderen in ons gezinshuis doen het over het algemeen het best als we rust, regelmaat, reinheid en ritalin als basis hebben. En in die regelmaat zitten een paar tradities. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik een aantal van die tradities gewoon klakkeloos overgenomen heb uit mijn eigen jeugd. Niet echt origineel dus, maar ze gaven mij een fijn gevoel, dus ik denk dat ze voor onze kinderen ook prettig zijn. 
 
Een traditie is dat je op oudejaarsavond spelletjes doet en de oudjaarconference kijkt (als die voor kinderoren geschikt is, dus afhankelijk van de cabaretier). Een andere traditie is het uithangen van de vlag als je jarig bent. Of het vieren van de woondagen van de kinderen (de dag dat ze in ons gezinshuis zijn komen wonen). 
 
Maar ook op vakantie hebben we tradities. Dan ga je midgetgolfen. En zwemmen. Laat naar bed. Uit eten in een buffetrestaurant als dat in het park is. En wat dacht je van bowlen?! 
 

Fanatiek

Als ik vroeger met mijn ouders op vakantie ging, zat bowlen in het standaard pakket. Ik was fanatiek, al was ik niet de beste. Het was frustrerend hoe mijn moeder met haar flutballen die nergens over gingen de meeste kegels om kreeg. Dat kon ik niet op me laten zitten. Mijn vader was linkshandig maar wel goed. En als hij een keer niet goed was, dan lag dat aan de baan, of aan de ballen, of desnoods aan de schoenen. 
 
Goed, vandaag gaan we bowlen. Baan vier. Van drie tot vier uur. Natuurlijk met een glaasje frisdrank. We stellen de baan in, Damian begint, daarna Mike en dan ik. Het eerste potje win ik glorieus. Maar dan komt Mike los. Het begint met een spare in de tweede beurt. 
 
Ik gooi de armen uit mijn lijf want ik kan toch niet een veertien jarige puber van mij laten winnen??? Tot ronde zeven houd ik het vol, ik blijf exact gelijk aan Mike. Maar dan die strike van Mike... 
 
‘Yessss!’ Uit de grond van zijn hart. Hier kan ik niet tegen op. We maken het potje af en dan is de tijd om. Mike is blij. Als goed gezinshuisouder moet ik nu natuurlijk trots op hem zijn. Zucht. 
 

Kop van jut

Als we de bowlingbaan uitkomen zien we dat er op de camping een soort markt is. We lopen er even over heen. Damian wil stenen kopen bij het Oosterse kraampje op de hoek. Ik voorkom het. Mike heeft zijn oog laten vallen op een trampoline waar je in een soort harnas aan een elastiek op kunt springen. ‘Mag ik dat doen?’ vraagt hij. Prima, hij heeft nog geld op zak. ‘Maar ik wil het zonder dat elastiek doen. Ik wil gewoon trampoline springen.’ Ha ha... dat mag dus nou weer net niet. 
 
We slenteren verder. Halverwege staat een mini-kop-van-jut. Speciaal voor kinderen. Een jongetje van een jaar of 8 begint net aan zijn eerste slag. We blijven staan en kijken toe. De lichtjes van de paal gaan een klein beetje branden. Tweede poging. Iets hoger. Nog één slag te gaan. Het knulletje zwaait de hamer uit alle macht naar beneden en ja hoor... ‘Olé, olé, olé, olé...’ begint het apparaat te zingen. Prijs! Wij liggen in een deuk. Het is vermakelijk. Mike wil ook wel maar ik zie de attractie van de mevrouw in rook opgaan als Mike met al zijn kracht de hamer gaat bedienen. 
 
Dan maar een suikerspin. Mike vindt op de grond een muntje van 10 cent. Hij is duidelijk voor het geluk geboren. Het begint te regenen en we eten de suikerspin in de plaza op. Daar is net de kinderdisco begonnen. Ook dat is traditie, maar ik heb geen meiden meer in die leeftijd die dat leuk vinden. 
 

Trends

Op naar het zwembad. Ook dat is aftellen voor mij. Zeven keer geweest (een mooi volmaakt getal om te stoppen lijkt me) nog drie keer te gaan. Degenen die mij een beetje kennen weten hoe ik over het zwembad en zwemmen denk. Maar op vakantie zwem je. Dus. 
 
Ik kleed me om, doe mijn badslippers aan mijn voeten, dat scheelt viezigheid en haren tussen mijn tenen, en we zoeken een plekje om onze tassen neer te zetten. 
 
De jongens duiken met een bommetje het water in. Aan de kant hangen bordjes ‘Verboden te duiken, verboden bommetjes te maken’. Ik ga via de trap. Ik ben lief voor mijn lijf en laat het langzaam wennen aan het koele water. Mike maakt salto’s vanaf de kant en Damian doet ook een poging. Ik drijf een beetje in het water en kijk om me heen. 
 
Er valt me iets op. Een nieuwe trend. Een paar jaar geleden hadden we de trend van jongens die een onderbroek én een zwembroek hadden. Dit jaar zijn het badpakken. Echt, het merendeel van de dames én de meisjes hebben badpakken aan. Niks bikini’s of tankini’s, gewoon oerdegelijke badpakken. Net als ik. Ik wist het, ik ben gewoon hartstikke modern. De uitzondering zijn de pubers en jong volwassen meiden. Die hebben bikini’s. Voor de rest zijn het vooral badpakken. Speedo zie ik het meest, maar ook Adidas, Protest, een verdwaalde Beach Wave (Wehkamp), O’neill, en nog wat merken die ik niet thuis kan brengen of kan ontcijferen. 
 
Ik zie nog een trend. Opa’s en oma’s met hun kleinkinderen in het zwembad. De ouders kan ik nergens vinden. Zouden dit de oppasopa’s en oma’s zijn die hun kleinkinderen meenemen op vakantie zodat ouders kunnen doorwerken? Of zijn dit gewoon de super opa’s en oma’s die we allemaal wel zouden willen hebben, die leven voor hun kinderen en kleinkinderen en voor wie geen moeite te veel is... Hoe dan ook, het ziet er wel grappig uit. De opa’s en oma’s genieten van hun kleinkinderen en de kleinkinderen genieten duidelijk ook. 
 

Toch weer die potvispenis

We zwemmen een uurtje en Damian snorkelt zeker een half uur lang zijn duikstaven op die ik door het zwembad heen gooi. Dan douchen we en eten we in onze handdoeken een patatje in de zwemmersbar. Ook traditie, lekker makkelijk eten op vakantie. 
 
‘Zullen we zo nog even in de sauna?’ oppert Damian terwijl hij het laatste stuk frikandel wegwerkt. Ik vind het best, maar dan ga ik geen moeite doen om me aan te kleden. Het is de hele dag al regenachtig en we zijn met de auto naar het begin van het park gereden waar de bowling en het zwembad zijn. 
 
In onze handdoeken gewikkeld lopen we door de regen naar de auto. ‘Jongens, je moet gewoon zeggen: ‘Het is zomer! Het is warm!’, dat blijven herhalen en er vooral heel erg in geloven...’ roep ik terwijl bijna uitglijd in mijn slippers. De jongens kijken me aan alsof ik gek ben en moeten lachen. Dan zet Damian een liedje in. Zingen helpt altijd... Over de parkeerplaats klinkt het:
 
Ik ben een kopje 
Ik ben een theepot 
Ik ben een lepel 
Ik ben een kom 
Ik ben een diep bord
Ik ben een plat bord 
Ik ben een scherp mes 
Ik ben een vork 
Ik ben een zoutvat 
Een potje suiker 
Een keukenmixer 
Een snelkookpan 
 
Mike ligt in een deuk want dit liedje klinkt hier op vakantie regelmatig en met de zwembaddisco vorige week kon hij het niet laten om toch even mee te doen... 
 
We zitten inmiddels in de auto. Damian begint vrolijk overnieuw... ‘Ik ben een...’ ‘Potvis’, vul ik aan. ‘Ik ben een...’ zingt Mike al grinnikend. ‘Penis!’ Ha ha ha... daar gaan we weer. De huizenhoge potvispenis van twee meter... 
 
Gijs, jongen, we missen je en je verhalen!!! Maar we houden je in ere! 
 
Thuisgekomen duiken we de sauna in, in badkleding wel te verstaan en ondertussen laten we het bubbelbad vollopen. 
 
Lang leve de vakantie! Weer een dag voorbij. Nog drie nachtjes slapen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten