‘Weet je wat we zouden kunnen doen?’ Damian verveelt zich zichtbaar en heeft zojuist op de ipad bekeken wat het weer gaat doen vandaag. ‘Nou?’ vraag ik, denkend aan mijn eigen plan om een paar wassen te draaien, de badkamer te doen, bedden te verschonen en misschien nog wat te studeren. ‘We kunnen naar het strand gaan...’ Ik kijk op de klok. Het is 13.00 uur en over een kwartier zal er een was klaar zijn. Die eerst nog even ophangen en dan naar strand... het klinkt eigenlijk wel goed.
Om 13.30 uur zitten we in de auto en rijd ik richting den Haag. Mijn favoriete strand is Kijkduin. Een half uurtje rijden, meestal wel parkeer gelegenheid en niet te gek druk. Dan hangt er een bord boven de weg: A12 dicht na Zoetermeer, volg D voor Den Haag. Ik ben een ramp als het gaat om alternatieve weggetjes bedenken en volg gehoorzaam de borden. Maar dan heb ik een spontane ingeving. Ik kan natuurlijk ook naar ‘s Gravenzande gaan. Daar heb ik ruim 16 jaar gewoond en ik weet de weg. Ik ben al op de goede route, richting Rotterdam.
Eenmaal de A20 uitgereden vertel ik de jongens dat we in het Westland komen. Ik wijs hen de plek aan waar ik jarenlang in de zomervakantie in de bloemen werkte, de molen waar ik dierenvoer kocht, het straatje waar ik gewoond heb en dan komen we bij het strand. Herinneringen buitelen over elkaar heen. De fietsenstalling is nog precies hetzelfde als toen. Ik kan de keren niet op één hand tellen dat ik mijn fietssleutel weer verloren was op het strand en dat ik naar huis moest lopen om een reservesleutel te gaan halen. Het strand is opgespoten, dat kun je goed zien. Het is eb, en er is een enorm strand. We zoeken een plekje op het droge, zachte zand en installeren ons.
‘Kom op jongens, naar zee!’ Ik kan niet wachten. Wat is het lang geleden dat ik op strand ben geweest en in zee heb gezwommen. Veel te lang. Ik loop door het zand naar de waterkant. Ik zie dat er een zandbank een eindje verderop in zee is. Dat is prettig, want dan kun je rustig aan nat worden. Het water is fris maar zeker niet koud. Voor de Noordzee zelfs wel lekker. Ik daag Damian uit om een stukje verder te gaan en neem dan zelf een duik. Gewoon kopje onder. In de golven. Wat heb ik dat gemist! Ik lik even langs mijn lippen om het zoute smaakje te proeven. We hebben pret, drijven mee op de golven en springen er over heen tot Damian het te koud krijgt.
Terug bij de handdoeken drinken we wat en laat Mike zijn vis zien die hij, gewoon met de hand, gevangen heeft. Ik ga op m’n handdoek liggen en laat het warme zand door mijn vingers glijden. Vroeger lag ik hele dagen aan het strand. De zee, het zand, de zon... ze kalmeerden mij. Op het strand leken de problemen minder erg, voelde ik ruimte en warmte en kon ik ongestoord genieten of huilen.
Ik geniet van de zon, doe ondertussen wat buikspieroefeningen (perfecte ondergrond), denk na en hoor de jongens een beetje rommelen met emmers en scheppen. Op de achtergrond hoor ik de zee ruisen. Het is een rustgevend geluid.
Ik help Damian om een windscherm van zand te maken, zoek schelpen, vang een kwal (brrr.... zwom die er net ook al toen ik in zee lag?) en leg de jongens uit hoe het werkt met eb en vloed. Puur natuur en genieten. Wat maakt die was, die thuis ligt te wachten eigenlijk uit? Wat boeit het dat de badkamer nog schoon moet? Het wordt vanzelf een keer herfst met druilerige dagen waarop je het huis niet uit wilt.
Genieten van het moment. Ik doe het veel te weinig. Ik ben alsmaar bezig met plannen maken, vooruit denken en in de agenda kijken. ‘Kun jij genieten van een behaald succes?’ vroeg een vriend van me deze week. Ik dacht er even over na maar kwam al snel tot de conclusie dat na een succes of een goede prestatie ik al heel snel weer door dender naar het volgende ding op mijn lijst. Een puntje van aandacht dus. Terwijl ik het warme zand door mijn vingers laat lopen en ik de warme zon op mijn huid voel komt er een tekst in gedachten die ik de afgelopen periode regelmatig tegen kwam bij het schrijven van mijn boek:
Wat is het licht van de zon heerlijk. Wat is het leven goed! Als je lang leeft, geniet dan van elke dag. Bedenk dat er nog veel donkere dagen zullen komen. En dat alles wat nog komt, snel voorbijgaat. (Prediker 11:7-8)
Die Prediker had best goede ideeën. Hij heeft gelijk. Het leven is goed. Donkere dagen komen er genoeg, daar hoef je niet op te gaan zitten wachten. Maar heb je een zonnige dag in je leven: geniet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten