donderdag 27 juli 2017

Vakantie soap (11) Doen of zijn

Voluit leven

Deze vakantie heb ik bijna elke dag een stuk gelezen in het boek ‘Voluit leven’. Een boek waarin je wordt meegenomen door het leven en waarin de kunst van het aanvaarden (want aanvaarden klinkt makkelijk maar ga het maar eens doen...) en mindfullness (opmerkzaam zijn voor wat er in het hier en nu gebeurt) centraal staan. 
 
Voluit leven zo zegt het boek, betekent dat je geniet van de mooie dingen in het leven, maar dat je de mindere kanten en gevoelens ook aanvaard. Ofwel: Stop het gevecht tegen jezelf, wees mild naar jezelf en accepteer dat het leven niet altijd uit hoogtepunten bestaat. 
 

Knop omzetten

Het is geen kwestie van een knop omzetten. Was het maar zo makkelijk. Ik ben iemand die vooral vanuit z’n hoofd leeft, alles wil kunnen begrijpen, beredeneren en verklaren. Ik vind van veel dingen iets, ben kritisch op mezelf (ofwel: ik (ver)oordeel mezelf makkelijk) en vergeet in mijn sneltreinvaart waarmee ik door het leven raas met aandacht te leven en te genieten van het moment. 
 
Komend jaar ga ik in het kader van mijn studie in leertherapie. Ik heb het al twee jaar voor me uit geschoven, mezelf voorhoudend dat ik al genoeg therapie heb gehad in mijn leven. Waar zou ik het over moeten hebben? Eerlijk = eerlijk... ik was gewoon bang voor de confrontatie met mezelf en met de dingen die ik misschien wel moet veranderen. 
 
Maar na het laatste studieweekend is er iets bij mij veranderd. Ik zie leertherapie niet langer als een mogelijke confrontatie met mezelf. Maar ik zie het vooral als middel om mezelf beter te leren kennen en te begrijpen. Een manier om te groeien in zelfcompassie en om veel meer vanuit mijn innerlijk te gaan leven dan vanuit mijn hoofd. Voluit leren leven dus. Het klinkt gek, maar ik heb er zin in! In ga in therapie en ik kijk uit naar mijn eerste afspraak in september. 
 

Doe-modus of zijn-modus

Vandaag las ik in het boek over de ‘doe-modus’ en de ‘zijn-modus’. De doe-modus is een actiemodus, en ontstaat altijd op basis van evaluatie. Je merkt iets op dat ongewenst is, of teveel, of te weinig en je vindt dat er iets moet gebeuren. Er moet een oplossing komen. Je hebt een onbevredigend gevoel en je basishouding is: ‘Het is niet goed zoals het is’. 
 
Hey! Wat schreef ik gister in mijn blog? ‘Als dit het is, dan is het goed...’ Kijk, dat is dus precies wat de zijn-modus inhoudt. Die richt zich op het accepteren en toestaan van wat er is. Gedachten, gevoelens, gebeurtenissen... ze zijn er en je observeert ze. Er is geen oordeel, geen goed of fout. De basishouding is: Het is zoals het is. Het geeft ruimte en het maakt je zachter waardoor je dingen veranderen kunt. 
 
Onze neiging is om vooral in de doe-modus bezig te zijn, maar eigenlijk ben je dan voortdurend bezig om de slechte kanten van het leven en van jezelf te bestrijden. Een deel mag er niet zijn, is niet wenselijk of acceptabel. Je leeft maar half. 
 

Weer acceptatie

Is het dan zo dat je niets meer moet doen? Moeten we allemaal in kleermakerszit de dag doorbrengen, gewaarwordend wat er is? Het zou wat zijn... ik denk dat je mij na een halve dag al weg kunt dragen. Of van de slappe lach of van een diepe depressie. 
 
Het is zoals in dat mooie gebed staat:  
God, geef mij de kracht om te veranderen wat ik kan veranderen. De moed om te verdragen (accepteren) wat ik niet kan veranderen. De wijsheid om het verschil te zien. (Theresa van Avila)
 

Modder

Soms gebeuren en dingen in je leven waardoor je levenswater troebel wordt. Er wordt geroerd in je leven en de modder komt omhoog. Modder en troep waarvan je misschien niet eens wist dat dat op de bodem van je leven lag. 
 
In de doe-modus gaan we zo snel als we kunnen aan de slag om te zorgen dat het water weer helder wordt. We zeven de grofste zooi eruit, voegen misschien wat chemische middelen toe om de bacteriĆ«n te doden, pompen het water tijdelijk weg zodat we de bodem kunnen reinigen en hopen door hard te werken snel helder water te krijgen. 
 
In de zijn-modus wordt je je bewust van het troebele water. Ervaar je dat het leven pijnlijk is en anders is gelopen dat je verwacht had. Maar je bent er nog, en je weet dat ook de goede momenten geweest zijn en weer gaan komen. Je bent zorgzaam voor jezelf, zoekt steun bij anderen en deelt je moeite en de verwarrende emoties. Je durft erop te vertrouwen dat het slechts een kwestie van tijd is voordat de modder weer naar de bodem zakt en het water weer helder wordt. 
 

Eind in zicht

Het eind van onze vakantie komt in zicht. Een vakantie die ik begon in de doe-modus en waarin ik onderweg ben gegaan naar de zijn-modus. Zo af en toe ben ik daar. En dat bevalt goed. 
 
Vandaag was zo’n ‘zijn-dag’. Ik genoot van nog een een half uurtje in bed liggen in de ochtend. Ik was me bewust van het zonnetje dat vandaag weer heerlijk scheen na een paar regendagen. Ik voelde heimwee naar Jan Willem toen ik een stukje live mee kon kijken met de kerkdienst in IndonesiĆ«. Maar ik voelde ook trots, omdat hij aan zo’n gaaf project mag meewerken. En ook trots op mezelf omdat het me gelukt is, een vakantie alleen met de jongens. 
 
Ik voelde het frisse water van het zwembad op mijn huid en daarna de warme douche. Ik genoot van het geklets van de jongens tijdens onze laatste maaltijd in het zwembad. Zij genoten, en in plaats van me druk te maken over wel of niet douchen, handdoeken die over de grond slepen, natte spullen die bij droge kleren worden gestopt genoot ik van het moment. 
 
Terwijl de wasmachine in ons huisje zijn laatste was draait ga ik nog een paar uur genieten van niets. Die doe-modus... die komt morgen wel weer!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten