Vakantie bulletin (Vakantie)

Ik kan er als een berg tegenop zien. Vakantie. Ik ben dan ook een echte huismus. Maar ja, logisch ook, ik heb thuis alles wat ik me maar wensen kan. Een ruim huis waar we ons allemaal kunnen terugtrekken op een eigen plek, een heerlijk bed, alle luxe die je je maar kunt wensen, een geweldige koffiemachine, een lekkere douche en een bed waar ik meestal voortreffelijk op slaap. Ik snap niet waarom je per se weg moet om gelukkig te zijn. De kinderen denken daar echter anders over. Zij willen, net als de meeste van hun vriendjes en vriendinnetjes op vakantie. Dus geef ik me eraan over. Eén, soms twee keer per jaar.

Vandaag was het zover. Damian was uitermate vroeg wakker en zeer behulpzaam. Zijn bed werd keurig opgemaakt, terwijl ik stond te douchen, maakte hij ons bed ook op, oké de dekbedden lagen achterstevoren, dat dan weer wel, maar het was goed bedoeld. Hij ging mee met Jan Willem om boodschappen te doen en wilde dit jaar zelf zijn tas inpakken. Ik hielp hem erbij en we verbaasden ons samen hoeveel er in zijn mini-samsonite leeuwentas paste. Kleren voor 11 dagen, zwemspullen, toiletspullen, een boek en ook nog 5 knuffels.

Terwijl Damian en Mike beneden de tijd verdrijven met het lezen van Donald Ducks, ga ik kamer voor kamer het huis door. Ik wil dat alles opgeruimd achterblijft, want dat vind ik zo heerlijk terug komen! Er worden weekendtassen ingepakt, boodschappentassen met handdoeken en zwemspullen, extra beddengoed (je weet maar nooit), spelletjes, boeken en kleurboeken en natuurlijk moet ik genoeg meenemen om te doen.
Ik heb de afgelopen weken al wat boeken verzameld, maar als ik naar mijn stapel kijk, en die leg naast het aantal dagen dat we weg zijn besef ik dat ik weer iets onmogelijks wil. Ik heb 8 boeken en nog 5 tijdschriften, drie puzzelboekjes en ik heb me ook nog voorgenomen om de laatste hoofdstukken van mijn boek te gaan schrijven. Ik had misschien beter drie weken vakantie kunnen boeken! Nou ja, we zullen zien, eerst alles maar in de auto en óp naar Weerterbergen.

‘Hoe lang is het rijden?’ vraagt Damian als we nog maar net onderweg zijn. Het is anderhalf uur. Dat is ook meteen de max van wat hij aankan. Ik moet vreselijk lachen als ik in mijn spiegel kijk. Damian zit met koptelefoon op, en zonnebril, te lezen in zijn boek. ‘Dan heb ik geen last van de herrie...’ Ha ha... alsof we met een hele klas op vakantie gaan. We hebben alleen Mike maar bij ons, want Sabrina is nog op de camping en zal later komen. Het is heerlijk rustig in de auto en zonder vertraging komen we op het park aan. We kunnen meteen terecht in het huisje en razendsnel wordt alles geïnspecteerd. Damian heeft zijn oog laten vallen op een boom voor het huisje waar hij in kan klimmen. De spullen worden uitgeladen, Jan Willem regelt de wifi op de meegenomen apparaten en vertrekt dan met de jongens naar het zwembad.

Ik maak ondertussen de bedden op en pak de spullen uit. Ik heb er behoefte aan om het enigszins huiselijk te maken. De kast wordt ingericht met boeken en speelgoed, de etenswaren gaan in de koelkast en de kasten en dan ga ik heel even zitten. Vakantie. Volgens de encyclopedie een periode van een aantal aaneengesloten dagen waarin je vrij bent en niet hoeft te werken. Ah... dat verklaart alles! Ik denk dat ik me thuis vrijer voel dan als ik ergens anders ben! Een andere verklaring zegt dat vakantie een periode weg van de eigen woonomgeving is voor ontspanning en plezier. Misschien ben ik een rare vogel, maar ik hoef voor ontspanning en plezier echt niet weg.

Nou ja, ach, nu we er toch zijn... ik geniet er ook wel weer van. Het buitenleven, de filterkoffie, de wandelingetjes in een andere omgeving, het observeren van mensen met hun soms hilarische gewoonten of streken. Nu nog de vraag welk boek ik als eerste ga lezen. Eigenlijk is dat geen vraag want ik ben er nog in één bezig... ‘Liefde doet’. Die moet echt nodig uit, want iedere keer leg ik hem met spijt weer weg. Dus... morgen, als de jongens een duik in het zwembad nemen, neem ik een duik in mijn boek!