Worstelen met wonderen

"Van de zomer komt er een boek uit dat jij vast ook geweldig zult vinden!" Mijn interesse was gewekt toen Theo, tijdens één van zijn spontane koffiebezoekjes vertelde over het boek van Corlien Doodkorte "Geen grappen God!". Pas geleden was het zover, het boek kwam op de markt en natuurlijk bestelde ik het meteen. Geen idee waar ik in deze hectische tijd een moment zou hebben om in alle rust in een boek te duiken, maar je kunt 'm maar op je nachtkastje hebben liggen.

Vanmiddag heb ik 'm uitgelezen. 't Was net niet in één adem. Wat een verhaal! Corlien die de ene na de andere ernstige, ongeneeslijke aandoening krijgt (waaronder Parkinson), afscheid aan het nemen is van haar man en kinderen, van het leven, en dan, zonder er naar op zoek te zijn een onvoorstelbaar wonder meemaakt: Ze wordt na een spontaan gebed van iemand die het op zijn hart kreeg om voor haar te bidden tijdens een bijeenkomst, voor 90% genezen van Parkinson!
Een wonder van God. Geweldig! Een tweede leven, toch nog je kinderen en kleinkinderen kunnen op zien groeien, en toch... een worsteling. Waarom zij wel en zoveel anderen niet?
Op openhartige, ontroerende en zeer herkenbare wijze beschrijft Corlien in haar boek alle vragen die er na het wonder op haar afkomen en waar gewoon geen passende antwoorden op te vinden zijn. Geen gesmijt met Bijbelteksten, geen veroordeling voor anderen die niet genezen, geen goedkope antwoorden of clichés, gewoon eerlijk zoals het is.

Ik ben onder de indruk. Het is een thema waar ik zo vaak mee bezig ben, door de dingen die ik mee maak in mijn werk en met de mensen om me heen. Met regelmaat kom ik bij een lieve, gelovige vrouw met vergevorderde MS. Er is zoveel voor en met haar gebeden, maar de ziekte bleef doorgaan. Zelfs toen ze alleen haar handen nog maar kon gebruiken. Het was het allerlaatste stukje zelfstandigheid. Nog zelf een cd aan kunnen zetten, de bladzijde van je boek omslaan. Je neus snuiten, even jeuken op je hoofd, je rolstoel voortbewegen,een slokje water nemen, telefoneren. Ze droeg haar ziekte zonder klagen of opstandigheid en keek altijd naar wat ze nog wel kon. De kracht in haar handen werd minder en het gebed nam toe. Tevergeefs. Inmiddels is ze volledig afhankelijk van mensen om haar heen voor alles, echt alles wat er op een dag gebeurt. Waarom deed God niets? Waarom stopte Hij de ziekte niet? Had ze geen geloof genoeg, of is er verkeerd gebeden? Is het een straf?

Ik denk aan Richard en Marije die in één jaar tijd twee keer bij een open graf stonden om hun zoontjes Levi en Ezra te begraven. Eerst Levi, die niet bestemd was voor het leven hier op aarde omdat zijn hersenen niet goed waren aangelegd. Levi die zo welkom was, met alle liefde door Marije is gedragen en die als bijzonder geschenk 33 uur mocht leven waarna hij terugkeerde naar Zijn schepper. Nog geen jaar later werd Ezra geboren. Weer waren er grote zorgen, ook al ging het om een totaal andere aandoening. Wat is er intens gebeden voor een wonder. Wat waren we vol vertrouwen en geloof dat het goed zou komen. Ook toen Ezra geboren werd en bleek dat zijn hartje niet goed was. Het was te opereren! In het ziekenhuis beleefden Marije en Richard intense weken en gebeurden er wonderlijke dingen. Familie, vrienden en gemeenteleden leefden mee en als er ontwikkelingen waren gingen we er met z'n allen in gebed tegen aan. Tot die maandagochtend, drie weken na zijn geboorte, het berichtje kwam dat Ezra naar Huis was, in de armen van zijn Vader, naar zijn broer Levi. Waarom twee kinderen uit één gezin? Had God niet gezien wat voor getuigenis het korte leventje van Levi achtergelaten had en met hoeveel kracht en passie Marije en Richard hun mannetje omarmd en weer losgelaten hadden? Wat zou de schade zijn voor hun twee kinderen, als ze twee keer een broertje moeten begraven? Kun je dat dragen en wat doet dat met je Godsbeeld? Zou het geen onnoemelijk getuigenis zijn geweest als God groots had ingegrepen en het hartje van Ezra helemaal heel had gemaakt? Ik krijg nu bijna de neiging om in navolging van "Geen grappen God!" een boek te schrijven met als titel: "Geen slimme zet God!"

Ik denk aan nog zoveel andere situaties waarbij intens gebeden is, maar niets gebeurd is, of misschien moet ik het anders zeggen: niets zichtbaars. En dan het verhaal van Corlien. En zo'n verhaal hebben wij al eerder meegemaakt met een vriend van ons die door een zeldzame aandoening volledig afhankelijk raakte, niet meer kon lopen, aan rolstoel gebonden was en nog slechts kon schilderen met zijn mond. Hij genas spontaan na een gebedsbijeenkomst waar het eigenlijk helemaal niet speciaal ging om genezing. Hij was er niet eens echt naar op zoek, want hij had geaccepteerd dat het was zoals het was. Ik herinner me nog zijn moeite om weer van de uitkeringen en voorzieningen af te komen omdat de medewerkers bij de instanties niet konden geloven dat hij weer kon lopen en functioneren! Wonderen gebeuren dus wel, ook vandaag!

Maar waarom dan wel bij de één en niet bij de ander? En hoe zit het met al die teksten in de Bijbel die vol beloften staan? Teksten over gelovig gebed die de zieke zal genezen, of over nog grotere dingen doen dan die Jezus deed? Teksten over het zalven van zieken, over geloof en genezing?
Ik ben blij dat Corlien geen gooi heeft gedaan naar een antwoord, maar dat ze in alle eerlijkheid de vragen en twijfels er gewoon laat zijn en het boek eindigt met een prachtige opmerking: "God heeft mij niet genezen, maar Hij heeft wel een wonder gedaan!"

Vanmiddag toen ik, heerlijk liggend in de hangmat in onze achtertuin, het boek uit had en ik nog een kwartiertje had voordat de kinderen uit school kwamen, dacht ik na. Om me heen was het stil, geen stemmen, geen auto's. Alleen het ruisen van de bladeren en hier en daar een vogel. Even mijn gedachten laten gaan over alles wat ik had gelezen en over al die situaties van de afgelopen jaren die ik niet goed kan plaatsen. Mijn blik viel op het appelboompje naast me waar dit jaar voor het eerst in drie jaar twee appeltjes aan groeien. In het voorjaar heeft hij gebloeid en opeens zag ik heel klein en minuscuul een vruchtje tevoorschijn komen. Wonderlijk. Dat is iets dat ik niet zou kunnen maken. Het ontstaat gewoon. Ik heb er niets aan gedaan. De zon heeft erop geschenen, de regen heeft de aarde bevochtigd en ik heb zelfs geen mest gegeven. Twee jaar gebeurde er niets, en nu opeens twee appeltjes.

Een wonder is geen wonder meer als we er een formule op los kunnen laten. Een wonder is geen wonder meer als we door aan voorwaarden (geloven of bidden of vasten of... ) te voldoen ontvangen wat we wensen. Een wonder is geen wonder meer als we het door onze inspanningen verdienen.
Wij hebben de behoefte aan voorspelbaarheid. We willen dingen kunnen plaatsen en verklaren. We willen de zin van de gebeurtenissen doorgronden voordat we ze kunnen accepteren. We willen kunnen begrijpen waarom dingen gaan zoals ze gaan, of een schuldige aan kunnen wijzen als dingen mis gaan. En juist die dingen hebben niets met een wonder te maken!
Een tekst die mij de afgelopen jaren rust en houvast geeft is deze:
Dit zegt de Heer:

‘Jullie plannen zijn niet de Mijne,
Ik ga andere wegen dan jullie.
Zoals de hemel uitreikt boven de aarde,

zo ook gaan Mijn wegen jullie wegen te boven,
zo ook overtreffen Mijn plannen die van jullie.'

(Jesaja 55:8 en 9) 

Hoe graag we het ook willen, we kunnen God niet voor- of narekenen! Hij is God en wij zijn mensen. We denken anders, we beslissen anders, we hebben compleet andere ideeën over tijd, over leven, over wat goed en niet goed voor ons is. Wij kunnen doen wat in ons vermogen ligt, en dat is goed, maar de uitkomst mogen we los laten. Misschien gaat het zoals wij denken, misschien ook niet. Maar hoe het ook gaat we mogen erop vertrouwen dat God ons niet alleen laat gaan. Want dat heeft Hij beloofd: 

Waad je door het water, Ik sta naast je.
Steek je rivieren over, je wordt niet meegesleurd.

Loop je door vuur, je zult niet verbranden,
de vlammen verschroeien je niet.
(Jesaja 43:2) 

Soms zal God ingrijpen met een wonder. Soms geneest Hij. Hij is verrassend creatief en komt uit de meest onverwachte hoek tevoorschijn. Juist dan als wij het niet verwachten. Dat is mijn God! Soms lijkt Hij stil en afwezig, maar ik denk dat ik er geen idee van heb wat Hij dan op de achtergrond aan het bedenken is. Hij is niet voorspelbaar en zeker geen Sinterklaas. Hij denkt in zoveel meer dimensies dan ik. En ondanks mijn beperkte vermogens en verstand, ondanks mijn gebreken en fouten, houdt Hij van mij. Misschien glimlacht Hij wel als Hij ons geworstel ziet omdat Hij allang de uitkomst weet. En die is goed! Daar ben ik van overtuigd. Het beste komt nog! Voor de één zal het hier op aarde al heel goed zijn, en voor een ander hierna. 

Hij is betrouwbaar, wat mensen ook over hem zeggen en hoe onbetrouwbaar Zijn volgelingen soms ook zijn.

Ik doe mijn ogen nog heel even dicht en hoor de bladeren van de boom die een paar maanden geleden nog kaal was. Wonderlijk. De wind speelt ermee en mijn gedachten komen tot rust. 

Laat God God zijn, en laat een wonder een wonder blijven.
Ik laat me verrassen.

- Het boek "Geen Grappen God" is te bestellen bij www.vrijzijn.nl)-