Van: Boventallig naar: De Vlerken

Boventallig

29 mei 2016. Ik publiceer een blog met als titel: ‘Status Boventallig’. De afdeling waar Jan Willem en ik werken zal gesloten worden en ons leven en dat van de kinderen die bij ons (en onze collega’s) geplaatst zijn staat opeens op losse schroeven. We zijn aangedaan, boos, teleurgesteld, we snappen er niets van, maar één ding staat vast: Wij willen voor de kinderen blijven zorgen! 

Mijn blog wordt gelezen en roept veel op. Hij wordt volop gedeeld en binnen een paar dagen is hij zo’n 200.000 keer gelezen en staat onze telefoon roodgloeiend. Journalisten van dagbladen, programmamakers en politici willen er alles van weten en vanuit het hele land krijgen we reacties en tips. Het is overweldigend en we nemen even gas terug. Zo in de belangstelling staan is niet echt iets voor ons, maar er is ook een andere kant. Blijkbaar leeft dit onderwerp en zijn er heel veel mensen die hart hebben voor deze kwetsbare groep kinderen! Dat doet ons goed en geeft ons energie. 

Regisseur van je eigen bestaan

We besluiten niet verder af te wachten wat onze werkgever wel of niet doet maar gaan aan de slag. We werken in onze organisatie al jaren met de slogan: ‘Regisseur van je eigen bestaan’, dus laten we dat dan maar waar maken! We zetten alle mogelijkheden op een rij en beginnen met afspraken te maken bij diverse instellingen voor gezinshuizen, hebben een fijn gesprek met de wethouder van de gemeente Waddinxveen en oriënteren ons op een toekomst als zelfstandige. Voor ons een hele stap. We hebben altijd in loondienst gewerkt, met alle zekerheden die daarbij horen. 

Gelukkig hebben we mensen om ons heen die er verstand van hebben en die ons advies kunnen geven. 

Langzaam maar zeker merk ik dat mijn lamgeslagen gevoel omslaat in vechtlust. Niet dat ik de strijd aan wil gaan met mijn werkgever, want daar staat het besluit inmiddels toch vast, maar ik wil vechten voor de kinderen en hun toekomst bij ons! Ik wil dat wij die veilige en stabiele plek kunnen blijven bieden, ook aan andere kinderen die het nodig hebben! We zijn pas begin 40, we kunnen dit werk nog jaren doen en we hebben nog energie genoeg! Het begint te borrelen en mijn blik gaat naar voren, naar de toekomst. Jan Willem is nog voortvarender dan ik. Hij verdwijnt achter de computer en als ik begin juni een weekend in Engeland ben met mijn vriendin krijg ik een berichtje van hem: ‘Ik heb het ondernemingsplan en de begroting zo goed als klaar!’ Wow! Dat is nu net het stuk waar ik tegenaan zou hikken om aan te beginnen, maar hij doet het gewoon. ‘Nu nog een naam voor ons gezinshuis’, bericht hij er achter aan. 

De Vlerken

Een naam kies je niet zomaar even. Hoewel… we hadden al goed aanknopingspunt. Een jaar of 8 geleden, toen we startten als projectgezin, moest ons huis een grondige verbouwing ondergaan. Er moesten extra slaapkamers komen, een tweede badkamer, de benedenverdieping moest uitgebouwd worden en de keuken moest van de eerste etage naar beneden. Het was een megaklus die we zelf moesten bekostigen. We besloten een stichting op te richten zodat mensen en bedrijven mee zouden kunnen helpen: 

Stichting het Arendsnest.
Arenden bouwen een veilig nest op een hoge plek. Zowel moeder- als vader arend broeden, houden het nest schoon en ze zorgen voor aanvoer van vers eten. Als de tijd rijp is duwt de arend zijn jonge kuikens uit het nest zodat ze gedwongen worden om te vliegen. Dat is een stap die vraagt om vertrouwen op het eigen kunnen van het jong. De arend moet erop vertrouwen dat het jong zelf kan vliegen. Erg eng voor de ouder, maar als ze deze stap niet nemen zal het nooit leren vliegen. En het mooiste: als de arend ziet dat het een kuiken niet lukt om te vliegen, zweeft ze onder het jong en vangt het op haar rug op. Net zolang tot het zelf kan vliegen! 

Het Arendsnest werd een groot succes. Aan alle kanten waren er bedrijven en particulieren die hun steentje bijdroegen. Soms heel letterlijk, door gratis stenen / bouwblokken beschikbaar te stellen. We kregen aan alle kanten hulp aangeboden: Gratis palen de grond in, gratis verf, tegels, deuren, beslag, vloeren, meubels, diensten en waardebonnen. Er kwamen giften waarmee we de kamers voor de kinderen in konden richten en waarmee we speelgoed konden kopen. Het was een geweldig tijd waar we nog steeds met verwondering en dankbaarheid op terug kijken! Toen de verbouwing voorbij was en ons projectgezin draaide bleef het Arendsnest bestaan als stichting met een Anbi-status, maar werd het een wat slapende onderneming. We wilden geen slaatje slaan uit de goedgeefsheid van mensen en we redden ons prima. 

Het Arendsnest kwam meteen in onze gedachten toen we een naam voor ons gezinshuis moesten kiezen. Het moest er mee te maken hebben! En hoe gaaf zou het zijn als we ook het Arendsnest weer nieuw leven in zouden kunnen blazen als we voor onszelf beginnen. Betrokkenheid genoeg, hebben we gemerkt de afgelopen weken! Jan Willem kwam al snel met ‘De Vlerken’. 
Het klikte meteen bij mij. Ik houd van spelen met taal en vlerken heeft nu eenmaal een dubbele betekenis. Een vlerk is een vleugel, maar ook een vlegel! Bij mij komt meteen de tekst in gedachten uit die prachtige Psalm: ‘Met Zijn vlerken beschermt Hij u, en onder Zijn vleugelen vindt gij een toevlucht…’ (Psalm 91:4). Vanuit die bescherming mogen wij de aan ons toevertrouwde kinderen weer beschermen en op laten groeien. Hoe veilig is dat! 

En vlerken, deugnieten, vlegels, dat zijn het zeker! Maar wel in de leuke zin van het woord, hoewel het soms ook enorm pittig kan zijn als je geconfronteerd wordt met ingewikkelde vormen van gedrag. Wij willen de “vlerken” waar wij voor mogen zorgen, helpen om zelf vleugels te ontwikkelen waarmee ze kunnen uitvliegen en misschien zelfs wel later in hun leven weer aan anderen een veilige schuilplaats kunnen bieden. Onze missie is een lange termijn investering in de maatschappij! 

De Vlerken. Dat is het geworden! Per 1 juli officieel ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Een eerste echte stap. We zijn er nog lang niet, dat realiseren we ons. We zijn op dit moment heel druk bezig om te kijken of we ons als gezinshuis kunnen aansluiten bij de Driestroom, zodat we onder de vlag van een betrouwbare en professionele organisatie vallen. Er zijn nog hobbels te nemen die te maken hebben met de inkoop van de zorg voor de kinderen. Kunnen we voldoende zorg inkopen om straks goed te kunnen draaien als gezinshuis en zodat we de juiste behandeling aan de kinderen kunnen geven? 
Er moeten nog veel dingen geregeld worden omdat we straks niet meer in loondienst zijn, maar er zijn ook praktische zaken. Wellicht moet er nog wat verbouwd worden omdat de Driestroom andere eisen stelt aan de indeling van de woning. De computer die ingeleverd moet worden omdat die van onze werkgever is, de schoolkosten, de kosten die de kinderen maken voor sport of scouting of andere hobby’s. Want wij vinden dat de kinderen die bij ons wonen een zo gewoon mogelijk leven moeten hebben en aan de gewone dingen moeten kunnen deelnemen! 

Uw hulp is nodig

Kortom: Er is werk aan de winkel! Wij zijn hard bezig, onze hersenen, telefoons en computers draaien overuren terwijl het gewone leven natuurlijk ook gewoon doorgaat en de zomervakantie voor de deur staat waarin de kinderen thuis zijn en dus extra zorg nodig hebben! Wilt u ons helpen… dat zou geweldig zijn! Binnenkort krijgt de website van Het Arendsnest een update en zullen daar weer concrete projecten en doelen staan waarmee u ons kunt steunen! 

Maar ook nu kunt u al een gift overmaken op de rekening van het Arendsnest (NL56 RABO 0144954974 t.n.v. stichting het Arendsnest in Waddinxveen). Uw gift is belasting aftrekbaar en komt geheel ten goede aan De Vlerken en de vlerken! 

Boventallig voelen we ons allang niet meer. We zijn echt heel erg nodig en wat is het fijn dat er zoveel mensen betrokken zijn en meeleven! Blijf dat vooral ook doen, dat helpt echt! We houden jullie op de hoogte van de ontwikkelingen.