Niet klagen maar vragen!

‘Niet klagen maar dragen...’ Je hebt ‘m vast wel eens gehoord, deze uitspraak. Eigenlijk een regeltje uit een gedicht van Nicolaas Beets. Vandaag las ik in m’n studieboek een mooie uitspraak:

Een klacht is eigenlijk een verpakte wens.

Ik dacht erover na. Een paar dagen geleden kwam ik een grappig evenement op facebook tegen: Klaagvrije maandag ( https://www.facebook.com/events/181...). De maandag lijkt überhaupt voor veel mensen de dag bij uitstek om te klagen! Het weekend is weer voorbij, was veel te kort, te veel gegeten, te weinig geslapen, de kerkdienst was niet boeiend, de kinderen verveelden zich en dan ook nog een verplichte verjaardag. Voor we het weten staan we mopperend bij het hek van het schoolplein, of bij de koffieautomaat op het werk. 

 

Een klacht is eigenlijk een verpakte wens. Daar zit wel veel waars in! Als ik klaag dat ik het te druk heb, bedoel ik eigenlijk dat ik zin heb om een avond iets gezelligs te doen met Jan Willem. Als ik klaag over de regen en de wind, bedoel ik dat ik zin heb in de lente of de zomer waar ik met een lekker zonnetje naar m’n werk kan fietsen. Toch is klagen geen prettige manier van communiceren. Als je te veel klaagt dan loop je het risico om door je omgeving als zeurpiet, mopperkont, pessimist, graftak of zuurpruim te worden uitgemaakt. Door te klagen maak je jezelf ook machteloos omdat je meestal klaagt over dingen die buiten jezelf liggen en waar jij geen invloed op hebt. 

 

In mijn praktijk werk ik veel met echtparen. Zij zijn over het algemeen goed geoefende klagers. 

Mijn man is bijna nooit thuis. 
Mijn vrouw heeft geen behoefte aan sex. 
Mijn man kan het alleen maar over auto’s en computers hebben. 
Mijn vrouw is meer bezig met haar hobby’s dan met mij. 
Mijn man komt nooit met een spontaan idee. 

Mijn vrouw wil op vakantie met vriendinnen. 

Mijn man doet niets uit zichzelf in huis. 
Mijn vrouw flirt met collega’s.

 

Een klacht is eigenlijk een wens. Ja, inderdaad. Want onder alle klachten die ik hoor, niet alleen bij echtparen maar ook bij ouders, kinderen en mensen alleen hoor ik een wens, een onuitgesproken verlangen. Maar daar komen we niet mee, niet in eerste instantie. Ik ga steeds beter begrijpen waarom dat zo moeilijk is. Want als we komen met een klacht ligt het aan een ander, die moet iets anders doen. Terwijl als we komen met een wens, we op ons kwetsbaarst zijn, we iets over ons zelf zeggen dat heel gevoelig is en we ook nog eens het risico nemen om afgewezen te worden. 

 

Zeg mij niet wat ik fout doe. Zeg mij wat je nodig hebt.

Niet klagen maar vragen! Hoe spannend en kwetsbaar ook. Ga eens oefenen. Probeer je de laatste keer dat je ergens over klaagde eens te herinneren en denk dan eens na wat je nou eigenlijk echt wilde. Misschien is het nieuw voor je om überhaupt te bedenken wat je wilt en waar je behoefte aan hebt. Misschien heb je nooit geleerd om daarbij stil te staan of kom je uit een gezin waar een eigen mening niet gewaardeerd werd en jouw wensen er niet toe deden. Dan wil ik je des te meer uitdagen: ga er eens voor zitten en schrijf het op! 

 

Wist je dat ieder mens, niemand uitgezonderd, behoefte heeft om erkend te worden, te mogen bestaan en geliefd te zijn? Dat is niet raar, zo zijn wij gemaakt. We zijn bestemd om in relatie met de ander te leven. Ik gebruik vaak dit lijstje van behoeften (de een zul je meer herkennen dan de ander): 

• Behoefte om geaccepteerd te worden 
• Behoefte aan nabijheid - Behoefte aan begrip 
• Behoefte om belangrijk gevonden te worden 
• Behoefte om geliefd te worden 
• Behoefte dat de ander de goede dingen in je ziet 
• Behoefte aan waardering 
• Behoefte aan veiligheid 
• Behoefte om gezien te worden 

 

Leg je klachten eens naast dit lijstje van behoeften en probeer een wens te formuleren. Je wordt er een veel prettiger mens van als je in plaats van klagen over wat een ander tekort komt, het bij jezelf houdt en je verlangens uitspreekt. Dat stimuleert een open relatie waarbij je elkaar van hart tot hart kunt ontmoeten. Zowel in je relatie, als in vriendschappen, maar ook op het werk of in de kerk, of als het om buren of familie gaat. Niet klagen maar vragen! Ik stel voor om te beginnen met een klaagvrije maandag, gevolgd door een klaagvrije week, een klaagvrije maand, een klaagvrij jaar en tenslotte een klaagvrij leven! Misschien komt het gedicht van Nicolaas Beets dan nog wel van pas: 

 

Niet klagen, 

Maar dragen, 

En vragen 

Om kracht; 

Niet zorgen 

Voor morgen 

Bij vallende nacht!

 

Niet beven 

Voor ’t leven 

Gegeven Van God; 

Maar ’t heden 

Besteden 

Haar plicht en gebod!

 

Niet dringen 

In dingen 

Door niemand bevroed, 

Tevreden 

Te treden 

Bij ‘’t licht op het pad’ en ‘de lamp voor den voet’.