zondag 13 mei 2018

Open brief over abortus

Moederdag 2018 


Aan alle vrouwen die een abortus meemaakten 


Lieve vrouwen, 


Zwanger 

Ooit, misschien kort geleden, misschien jaren terug, ontdekte je dat je zwanger was. Ik weet zeker dat je je dat moment nog kan herinneren als de dag van gister. Even stond het leven stil.

Had je er rekening mee gehouden dat dit kon gebeuren? Of kwam het als een volkomen verrassing? Wellicht kon je helemaal niet zwanger zijn omdat je voorbehoedsmiddelen gebruikte of je nog borstvoeding gaf. En toch was de test overduidelijk: Jij… zwanger!

Abortus

Ik weet niet welke weg je bent gegaan van het moment dat je wist dat je zwanger was totdat de abortus plaats vond. Was je eenzaam? Kon je met iemand over je zwangerschap praten? Heb je kunnen overleggen over wat je te doen stond? Had je een keuze? Werd je misschien wel gedwongen door anderen om een abortus uit te laten voeren? Stond je onder druk van mensen of omstandigheden?

Het zou ook kunnen dat de abortus een weloverwogen keuze was. Dat je hebt kunnen overleggen en advies hebt gekregen van je huisarts of je partner. Van een vriendin of moeder, of van een buurvrouw. Misschien leek abortus op dat moment de beste optie voor jouw leven op dat moment.

Hoe dan ook, het moment is gekomen dat de abortus plaatsvond en het prille leven dat bij je groeide werd afgebroken.

Ongenoemd kindje 

Vandaag is het Moederdag. De afgelopen weken stonden de reclames, folders en andere media er vol mee. Ik, als ongewenst kinderloze vrouw, heb me er enorm aan gestoord. Ik vond het een pijnlijke confrontatie.
Enerzijds omdat mijn buik altijd leeg is gebleven en anderzijds omdat ik dacht aan al die moeders die niet voor hun kind(je) kunnen of mogen zorgen. Omdat hun kindje overleden is of uit huis geplaatst en opgroeit in een instelling, gezinshuis of pleeggezin.

Ik dacht aan jou. Aan het ongenoemde kindje dat ooit bij jou groeide en waar misschien niemand behalve jij van weet. Het kindje waar jij de moeder van was. Wat zou er gebeurd zijn als je de abortus niet had uitgevoerd? Hoe had jouw Moederdag er dan uitgezien vandaag?

Ik weet niet hoe het verder is gegaan in jouw leven na de abortus. Misschien heb je er geen last van gehad en heb je rust over het besluit dat je toen genomen hebt.
Maar ik weet dat er veel vrouwen zijn bij wie dat anders is. Die een leegte en gemis ervaren. Vrouwen die spijt hebben of zich schamen voor de toen gemaakte keus. Vrouwen die rondlopen met schuldgevoelens en die worstelen met hun relatie met zichzelf en God.

De waarheid maakt vrij 

De afgelopen tijd heb ik veel aan jullie gedacht en is bij mij een verlangen ontstaan om van betekenis te zijn voor jullie. Ik heb in mijn leven ervaren dat rondlopen met geheimen eenzaam en slopend is. Ik heb ook ervaren dat de waarheid vrij maakt. Zoals dat al staat in de Bijbel (Johannes 8:30-32).

Het voor de dag komen met de waarheid over je leven is alles behalve makkelijk. Je bent bang dat als mensen weten wat je gedaan hebt, ze je zullen afwijzen of laten vallen. Dat je wordt veroordeeld of terecht wordt gewezen. Uit angst voor de reacties van anderen, houd je je abortus voor jezelf. Misschien denk je er wel bij: ‘Wat heb ik eraan als mensen het weten? Het is niet meer terug te draaien!’

Ik wil je wijzen op Jezus, die toen Hij op aarde leefde, juist liefde had voor mensen die in hun leven dingen hadden gedaan die het daglicht niet konden verdragen. Hen zocht Hij op en Hij veroordeelde hen niet. Hij was vol liefde voor hen. Hij confronteerde hen wel met de waarheid over hun leven maar schreef hen daarom niet af.
Zo kijkt God vandaag naar jou, en zo wil ik ook met je omgaan.

Delen is helen 

Lieve vrouwen, ik gun je dat je het verhaal over jouw leven, over jouw kindje dat nooit geboren werd, kunt delen. Dat je eindelijk de ruimte krijgt om jouw kindje alsnog bestaansrecht te geven. Omdat het een deel van je is. Om te rouwen over het kindje dat nooit geboren werd.

Ik hoop dat jij mensen in je omgeving hebt die jouw verhaal kennen. Maar zo niet, dan wens ik je de moed toe om iemand in vertrouwen te nemen. Je bent ook van harte welkom om mij te mailen: info@voltooidverledentijd.eu 

Heb je hulp nodig kijk dan op mijn website (www.voltooidverledentijd.eu) of informeer bij organisaties als Siriz.

Heel graag wil ik lotgenoten met elkaar in contact brengen en iets voor jullie betekenen. Omdat ik weet hoe belangrijk het is dat je verhaal er mag zijn, dat je mag rouwen om dat wat je verloren hebt in je leven. Of dat nog maar heel recent, of lang geleden is, dat maakt niet uit.

Delen is helen. Delen is spannend en vol risico, maar ook dé manier om (h)erkenning en troost te krijgen voor wat je hebt meegemaakt. Ik hoop dat je de moed hebt om, als je daar behoefte aan hebt, met jouw verhaal te komen. Ik wens je toe dat Moederdag een dag wordt waarop jouw kindje er mag zijn en jouw verhaal een luisterend oor krijgt.

Warme groet,
Judith 


P.S. Als jij dit leest, zeker als christen, en je herkent jezelf niet in dit verhaal, neem dan de moeite om deze brief onder de aandacht te brengen in jouw kerk of gemeente. In Nederland vinden 85 abortussen per dag plaats. De vrouwen die abortus meemaakten hebben steun en troost nodig. Wij hoeven geen oordeel te vellen over hun keuze, wij hoeven slechts de liefde van God, Zijn troost en vergeving, door te geven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten