Vakantiebulletin (Zondag)

Zondag! Klinkt veelbelovend. Deze week gaan we weer naar huis! Deze week hebben we nog vakantie. We starten de dag met een kop koffie en een zonnetje. De verveling begint een klein beetje toe te slaan nu de meeste Ducks gelezen zijn en we een stuk minder beeldschermopties hebben dan thuis. Tijd voor een stevige wandeling. Ik heb op het kaartje gezien dat er achter het park een natuurgebied ligt en dat er ergens een uitgang is die daar naar toe gaat. Niet helemaal enthousiast, onder lichte druk zeg maar, vertrek ik met Mike en Damian. De uitgang is snel gevonden en we komen in een bos terecht. Maar niet voor lang, want na een paar honderd meter klimt het pad een beetje omhoog en kijken we opeens uit over een prachtige zandverstuiving. Wow! De jongens vinden het schitterend, en ik nog meer! Ik schiet wat foto’s, we scharrelen een beetje door het zand en zoeken dan weer een pad op. Ik vind een paaltjesroute. Dat lijkt me wel veilig, want ik ben echt een nul op het gebied van navigatie. Voor de zekerheid heb ik wel mijn telefoon meegenomen. Kan ik in ieder geval zeggen dat ik ter hoogte van de Weertebergen ergens op een zandduin zit... 

 

Uiteindelijk laat mijn richtingsgevoel met een keer niet in de steek en vinden we het park gewoon weer terug. Even zitten en uitblazen. De jongens verdwijnen naar het vlot en ik duik in mijn volgende boek: ‘Over Rouw’. Opeens zie ik iets bruins in mijn rechterooghoek. Ah ja!!! Daar is hij! De eekhoorn! Ik zeg altijd: Als ik een konijn en een eekhoorn gezien heb kan ik terug naar huis. Het konijn had ik al gespot maar de eekhoorn nog niet! Om mij een plezier te doen eet hij vlak voor mijn neus een eikeltje op. Helaas heb ik geen fototoestel bij de hand. 

 

Blijkbaar is ook het vlot niet meer zo leuk en zijn de mannen al snel terug. Ik bedenk me opeens dat er vandaag braderie is op het terrein. Damian en ik gaan er eens even polshoogte nemen. Wel zeker een kraam of 7 en een heuse poffertjes en popcorn/suikerspin tent! We slenteren erover heen, kopen een gezelschapsspelletje, een bak suikerspin en ik trakteer mezelf op een wafel met suiker.

‘Gaan we nog wat doen vanmiddag?’ Nou vooruit dan... het is mooi weer... laten we gaan midgetgolfen. We halen sticks en balletjes en natuurlijk scorekaarten en zoeken het begin van de baan op. Het begint serieus... echt waar, maar heel lang duurt het niet... Ik weet niet waar het precies mis gaat maar dan opeens gaat het over toverballen, magische sticks, hem naar boven krijgen, voor het zingen de kerk uit en kan ik niet meer stoppen met lachen. De jongens hebben ook de grootste lol, ik denk omdat ze ons zo slap bezig zien. Jan Willem slaat verschrikkelijk goed en dat is echt frustrerend. Vooral als hij net voor zo’n legendarische slag even met zijn rondingen draait en dan het balletje er in twee slagen in mept. Ik houd de score bij, en aan het eind van baan 18 tel ik alles op. Niet grappig... JW verreweg op nummer 1! We slenteren terug, de jongens als oude mannetjes leunend op hun golfsticks. Ik nog steeds lachend vanwege alle onzinnigheid. Er komt een echtpaar met een te klein hondje ons tegemoet. ‘Hé Damian... kijk... een eekhoorn!’ zeg ik, net iets te hard. Een nieuwe lachstuip. Damian heeft al net van die slappe humor als wij. We leveren de golfsticks in, de jongens halen een ijsje en wij gaan voor poffertjes. 

 

De middag is zo goed als voorbij en dus besluiten we vanavond te zwemmen. Na het eten ga ik met Mike en Damian naar het zwembad. Het is lekker rustig en we hebben plezier met elkaar. Het is al met al een heerlijke dag geweest. En nu... nog even genieten van een warme avond buiten en dan mag ik weer een streepje op de muur zetten!