Mijn... Bijbeltekst (8 t/m 10)

Het lukt met niet om iedere dag te schrijven... vakantie, en dus uit m'n ritme... Daarom vandaag dag 8, 9 en 10 in één... Met een thema waarover je wel 365 dagen zou kunnen schrijven: de liefde!

1995... 20 jaar geleden en zeker 20 kilo lichter dan nu, hoewel mijn zorgen zeker 20 kilo zwaarder waren dan nu. Jan Willem en ik verloofden ons. We zochten, heel traditioneel, onze trouwringen uit en lieten onze namen erin graveren. Op de pier in Scheveningen wisselden we de ringen en daarna gingen we uit eten bij een Griek in Den Haag. Een paar dagen later vierden we het feest met onze vrienden en familie bij Jan Willem's ouders thuis.
We stuurden weken van tevoren kaartjes om mensen uit te nodigen. We kochten bij een winkeltje in Dordrecht mooie kaartjes en beschreven en versierden ze zelf. De tekst herinner ik me nog steeds, zo vaak schreef ik 'm over en het eindigde met het zinnetje: "Wilt u blijven eten? Laat het ons even weten!"
Maar wat ik me ook herinner, en waar ik heel vaak, en nog steeds regelmatig, aan gedacht heb en denk is de tekst uit de Bijbel die we op het kaartje schreven: 

Vele wateren kunnen de liefde niet blussen
en rivieren spoelen haar niet weg.
(Hooglied 8:7a)

Ik weet niet waarom we die tekst gekozen hadden, maar als ik nu, 20 jaar later terug kijk dan denk ik: Dat was een profetische tekst! We waren jong en hielden hartstochtelijk van elkaar. Maar oh, wat had ik een bagage vanuit het verleden bij me waardoor ik me niet echt durfde te binden aan Jan Willem. Waardoor ik niet kon geloven dat hij echt van mij hield, met alles erop en eraan.
Wat hebben we ontzettend veel meegemaakt de eerste jaren van ons huwelijk. Vele wateren... nou, dat kun je wel zeggen... Nachtmerries, depressies, gedachten aan zelfmoord of zelfs pogingen daartoe... ik kon het leven niet aan! Jan Willem zou beter af zijn zonder mij, hij zou al snel na mij een betere vrouw vinden...
Maar Jan Willem was trouw! Hij was daar, als een rots in de branding, vasthoudend aan de trouwbelofte: in goede en kwade tijden...
Waar vind je nog zo'n man? Ze zijn zeldzaam! Ik heb er één... en wat hou ik van hem!
Toen twee jaar geleden mijn boek uitkwam, waarin ik over mijn leven schrijf, kreeg Jan Willem van een vriend van ons een cadeautje met de boodschap: "Jij bent er al die jaren voor Judith geweest... je verdient het!" Ja... inderdaad! Menig relatie zou niet overleefd hebben waar wij samen doorheen zijn gegaan.

Ik zie het niet als prestatie, maar als pure liefde en genade. Van Jan Willem voor mij, maar ook van God voor Jan Willem, en van God voor Jan Willem en mij. Hij was erbij. Toen we die tekst kozen, wist Hij al hoe het verder zou gaan! Hij wist wat er zou gebeuren en wat ons te wachten stond. Maar Hij beloofde:

"Wanneer gij door het water trekt, ben Ik met u; gaat gij door rivieren, zij zullen u niet wegspoelen; als gij door het vuur gaat, zult gij niet verteren en zal de vlam u niet verbranden..." (Jesaja 43:2)

Het is waar geworden. En... deze teksten staan er niet alleen voor Jan Willem en mij! Ze staan er ook voor jou!
En nee... ze zijn ook niet alleen maar voor getrouwde stellen!
Ik dacht er vandaag nog aan hoe ik soms "in een goed blaadje" probeer te komen bij God. Door weer aan een nieuw "geestelijk" boek te beginnen, door een lied te zingen of een Bijbeltekst uit m'n hoofd te leren. Ik denk dat God erom zal glimlachen. Wat wij ook doen, hoe we het ook verbruiken, wat voor scheve schaats we ook rijden... we mogen altijd, elke keer, iedere dag, weer bij God terugkomen. Zijn liefde voor ons is niet te blussen of weg te spoelen. Als wij terug keren naar onze Maker en liefdevolle God is Hij daar. Hij wacht op ons en vangt ons op als wij door de sterke stroming worden overmeesterd en zijn overgeleverd aan het geweld van een woeste rivier.
Hij gaf, omdat Hij ons zo oneindig lief heeft, Zijn eigen Zoon:

"Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe. " (Johannes 3:16)

Een misschien overbekende tekst, maar laat het eens doordringen! Ooit, toen ik echt nog slecht over mezelf dacht, kreeg ik een spiegeltje met aan de achterkant een sticker met deze tekst geplakt. Eronder stond: "Draai dit spiegeltje om en kijk eens wie God zo lief had..." Ik durfde het niet... ik kon het me niet voorstellen. En toch is het waar! Nu durf ik het te geloven! De vele wateren hebben mij misschien juist wel iets laten zien van Gods liefde voor mij. Ik hoop dat dat ook voor jou zal gelden... dat je, wat er ook in je leven gebeurd is, of misschien nu gebeurt, of wat er nog zal komen, je diep van binnen overtuigd zal zijn van Gods oneindige, onverwoestbare, niet uit te blussen liefde voor jou!