"Daarom zeg Ik (Jezus) jullie: maak je geen zorgen over jezelf en over wat je zult eten of drinken, noch over je lichaam en over wat je zult aantrekken. Is het leven niet meer dan voedsel en het lichaam niet meer dan kleding? Kijk naar de vogels in de lucht: ze zaaien niet en oogsten niet en vullen geen voorraadschuren, het is jullie hemelse Vader die ze voedt. Zijn jullie niet meer waard dan zij? Wie van jullie kan door zich zorgen te maken ook maar één el aan zijn levensduur toevoegen? Maak je dus geen zorgen voor de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last." (Uit Matt. 5)
Hier
in het vakantiepark genieten Damian en ik iedere dag van de dieren die
zomaar door ons tuintje lopen. Een konijntje huppelt steeds heen en weer
van de ene naar de andere kant van het grasveldje en verdwijnt dan
tussen de struiken. 's Morgens gooien we brood neer en komen er een stuk
of 10 eenden de grootste stukken opeten, gevolgd door de familie
meerkoet, vader, moeder en vier jonkies, die zich tegoed doen aan de
kleinere stukjes. De kleine meerkoetjes proberen zelf het brood op te
pikken, maar krijgen ook met regelmaat wat toegestopt van hun vader of
moeder. Als wij dan denken dat alles op is en we weer rustig op de bank zitten, vliegen de koolmeesjes en roodborstjes af en aan. Zij pikken de kruimels uit de voegen van het terras en tussen het gras vandaan. De eigenwijze beestjes zijn blijkbaar gewend aan mensen om zich heen want als we de schuifdeur open laten huppen de koolmeesjes zo naar binnen om daar nog een graantje mee te pikken van de op de grond gevallen etensresten.
Dacht je nou echt dat de koolmeesjes elkaar 's morgens wakker maken en tegen elkaar fluiten: "Jongens kom op... we moeten echt op pad gaan, want anders is het eten straks op en gaan we misschien wel dood van de honger!"? Welnee! Als 's morgens de eerste zonnestralen het donker van de nacht verdrijven en het eerste vroege vogeltje begint te fluiten wekken ze elkaar. Een fluitconcert, omdat er weer een nieuwe dag is aangebroken, een soort ode aan het daglicht volgt. En dan, als de dag begonnen is vliegen ze wat rond, gaan op zoek naar bouwmateriaal voor hun nestje, naar eten, misschien wel naar een geschikte partner. Ze maken zich geen zorgen dat ze wat tekort komen.
Jezus wijst ons op de vogels. Kijk naar hen, zegt Hij... maak je niet bezorgd! Ik zorg voor jullie! Je zorgen maken over dingen die nog komen, en waar je meestal toch niets aan kunt veranderen, heeft geen zin! Het is vergeefse moeite!
Ik oefen erin. Het gaat me steeds beter af, en soms ook helemaal niet. Dan lukt het niet en blijf ik malen over dingen. Maar als ik dan weer zo'n koolmeesje zie, of zo'n meerkoet... dan weet ik het weer! Ik hoef me geen zorgen te maken. Mijn hemelse Vader zorgt voor mij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten